Allereerst had onze vlucht naar Moskou al een uur vertraging en de paspoort en visum controle op de luchthaven duurde ook ruim een uur! Allerlei rare formulieren invullen enzo. Uiteindelijk zijn we aan gekomen in Moskou en de dag erna hebben we de stad gezien. Het Rode Plein, Lenins Mausoleum, de prachtige moskovische metro en uiteraard het Kremlin. We hebben gegeten in het Ded Moroz-restaurant, waar de bedienden verkleed waren als kabouters. De dag na Moskou werden we naar het Jaroslavlskiy station gebracht voor de Transmongolie express naar Ulaanbaater.
Het was zeer lastig slapen in de trein en er was geen douche. Wat erg bijzonder was aan de treinreis waren de vele Mongolen in de trein. Zij sjouwden in alle wagons met grote zakken en tassen handel. De hele trein was volgestouwd met goedkope Chinese schoenen, broeken, t-shirts en al het andere wat goedkoop in China geproduceerd wordt. Als de trein stopte in een of ander afgelegen Siberisch oord, dan spurten alle Mongolen met al hun zooi de trein uit om het op de perrons te verkopen. De Mongolen stonden al op het perron terwijl de trein nog niet eens stilstond. De trein start ook plotseling, dus dan moesten al die Mongolen weer gauw de trein in, soms zelfs erachteraan rennen. Het contact met de Mongolen ging in het begin vrij langzaam, maar later lunchten we met twee aardige Mongolen. Het traject van Moskou tot ongeveer Irkutsk was vrij saai, eindeloze berkenbossen en af en toe wat open vlakten. Maar na Irkoetsk werd het prachtig, het Baikalmeer en alles daarna was echt heel mooi. Toen het landschap mooier werd verdwenen de Mongolen langzaam uit de trein, zij keerden weer terug naar Moskou en de temperatuur liep heel erg op. We hadden veel dagen met temperaturen van 35 graden of zelfs hoger! En die temperatuur hadden we ook bij de grensovergang van Rusland en Mongolie. We stonden in totaal zes en een half uur stil om de grens over te komen. Met name de Russische douaniers waren zeer streng en vooral door de Russen duurde het lang.
Het was zeer lastig slapen in de trein en er was geen douche. Wat erg bijzonder was aan de treinreis waren de vele Mongolen in de trein. Zij sjouwden in alle wagons met grote zakken en tassen handel. De hele trein was volgestouwd met goedkope Chinese schoenen, broeken, t-shirts en al het andere wat goedkoop in China geproduceerd wordt. Als de trein stopte in een of ander afgelegen Siberisch oord, dan spurten alle Mongolen met al hun zooi de trein uit om het op de perrons te verkopen. De Mongolen stonden al op het perron terwijl de trein nog niet eens stilstond. De trein start ook plotseling, dus dan moesten al die Mongolen weer gauw de trein in, soms zelfs erachteraan rennen. Het contact met de Mongolen ging in het begin vrij langzaam, maar later lunchten we met twee aardige Mongolen. Het traject van Moskou tot ongeveer Irkutsk was vrij saai, eindeloze berkenbossen en af en toe wat open vlakten. Maar na Irkoetsk werd het prachtig, het Baikalmeer en alles daarna was echt heel mooi. Toen het landschap mooier werd verdwenen de Mongolen langzaam uit de trein, zij keerden weer terug naar Moskou en de temperatuur liep heel erg op. We hadden veel dagen met temperaturen van 35 graden of zelfs hoger! En die temperatuur hadden we ook bij de grensovergang van Rusland en Mongolie. We stonden in totaal zes en een half uur stil om de grens over te komen. Met name de Russische douaniers waren zeer streng en vooral door de Russen duurde het lang.
Uiteindelijk kwamen we in Mongolie aan en een dag later belandde onze trein in de Mongoolse hoofdstad Ulaanbaatar. De eerste dag in Ulaanbaater was het de Mongoolse nationale feestdag Naadam. Er was een indrukwekkende openingsceremonie op het centrale Sukhbaaterplein. De stad is verder heel relaxted, er rijden weinig auto's en het is niet echt druk daar. Oversteken in Ulaanbaatar is overigens wel grappig. Iedereen (inclusief wij) steekt een achtbaans hoofdweg over terwijl de auto's rijden en het voetgangersstoplicht op rood staat. Er is niemand die naar stoplichten kijkt. Ook in Ulaanbaatar was het heet, zelfs nog heter dan in de trein, 37 graden werd ons verteld. Na een aantal dagen in de hoofdstad vertrokken we met een club van 13 allemaal gezellige Nederlanders naar Natuurpark Terelj. De rit was erg hobbelig. In dat Natuurpark sliepen we in een traditionele nomadentent en we bezochten daar ook een echte nomadenfamilie. Het leven van zulke mensen is erg primitief en zij leven enkel van hun vee. Ik heb daar het meest gore drankje wat je kunt bedenken gedronken: Airag. Ik en Aart-Jan (een van de andere toeristen) waren de enige die een hele beker leeg gedronken hebben, alle anderen pasten na een klein slokje.
In Terelj heb ik ook voor het eerst van mijn leven paardgereden. Om gas te geven moest je "chuu" roepen en het paard meppen. Om te remmen moest je aan de teugels trekken. Mijn paard was braaf, al ging hij wel vaak gras eten onderweg. Verder heb ik in terelj een schedel van een koe gevonden op een heuvel. Na Terelj vertrokken ik en Frans naar een ander kamp genaamd Hustai, de andere Nederlanders vertrokken naar Beijing. De rit naar Hustai was nog veel hobbeliger dan die naar Terelj en onze auto was vrij slecht. In dat park zijn ontelbaar veel sprinkhanen, bij een wandeling over de steppe sprongen al die beesten omhoog. En die sprinkhanen zijn groot, heel groot. Maar de wandeling was het waard, want het uitzicht wat ons beloofd werd was werelds, fantastisch. De tweede dag in het Hustaipark vertrokken we naar een ander kampje genaamd het Moilt kamp. In dat kamp was niets behalve een paar houten hutjes, een tentje van de kampbewaakster en een buitentoilet en een buitendouche. Het was zeer, zeer primitief en er was weinig te doen. Ik heb daar wat gebasketballt met onze chauffeur en we hebben wat gepraat met de gids en kampvrouw. Toen het avond werd en naar bed gingen werd ons verteld dat naar het toilet gaan een levensgevaarlijke onderneming is. De honden van de kampvrouw liepen 's nachts los en die honden vallen iedereen aan die niet bij de kampvrouw is. Om 's nachts een plasje te kunnen doen moest je dus eerst de kampvrouw wakker maken. Op de terugrit naar Ulaanbaatar raakten we verdwaald in het Hustaipark. Zowel de gids als de chauffeur waren de weg kwijt en tot overmaat van ramp begaf onze Russische jeep het ook nog. Dus daar zaten we dan op een heuvel, met niets te zien behalve heuvels, gras en sprinkhanen. Toen wij daar zo voor die kapotte auto zaten vroeg Frans ook erg droog: "lust jij gras?". En toen er een dode vlinder naar beneden kwam vallen zij ik:"ah, de lunch". Uit eindelijk wist onze chauffeur de auto weer aan de praat te krijgen en we zagen heel in de verte een nomadentent. Daar zijn we heen gereden en hebben we de weg gevraagd. De nomaden waren net bezig met het knippen van hun schapen en we kregen daar melkthee en een soort koekjes. Het kleine stukje van nog geen 20 kilometer duurde ruim zes uur! Overigens hebben veel Mongolen vaak last van panne, je ziet veel kapotte auto's langs de wegen. De dag erna stapten we weer in de trein voor een ritje naar Beijing. De trein reed door de desolate Gobiwoestijn. Ik vond de leegte erg mooi, je hebt een 180 graden panorama met niets dan zand. Bij de grensovergang Mongolie/China midden in de woestijn werden de onderstellen van de trein verwisseld. De wagons werden opgetakeld en de Russische onderstellen werden vervangen door Chinesche, dat is nodig omdat de Chinese sporen smaller zijn dan de Russische. Deze grensovergang duurde vooral daarom ook zo'n zes uur. En weer met temperaturen van 35+. De volgende morgen konden we vanuit de trein de Chinese muur zien en die middag zijn wij aangekomen in de Chinese hoofdstad Beijing. Beijing is erg hectisch en druk. Compleet anders dan Mongolie, met haar lege steppen en woestijnen. Chinezen zijn net als Mongolen zeer vriendelijk, al proberen wel alle Chinezen je allerlei troep aan te smeren. Verkopers bepalen hier het straatbeeld. Vandaag hebben we een aantal hoogtepunten van de stad gezien, zoals het plein van de hemelse vrede, de verboden stad, de hemelse tempel en een zijdefabriek. Ook werden we in een Ritsha (fietstaxi) rondgeleid door de Hutongs, chinese volkswijken. Met name de tocht door de hutongs was erg leuk.
